YENİ NORMALDE BİZLERİ NELER BEKLİYOR?

Eski normalde hepimizin hayatına bir şekilde dokunan "sosyalleşme" kavramının yavaş yavaş boyut değiştirdiği zamanlardan bildiriyorum:

Buralarda artık hiç bir şey eskisi gibi değil! Sarılmak gündemde öne çıkan eylemlerimizden biri değil artık ve kalabalık arkadaş grupları instagram storylerindeki #tb lerde kaldı bile...

Peki şimdi neler olacak?

Uzun ve engebeli yollarımız vardı herkesin dişine göre ve bazılarımız büyük maratonlara hazırlanıyorduk, gideceğimiz yere hazırdık ya da bazılarımız değildik belki. En net hatırladığım şey şuydu; etrafımızdaki hiç bir şeye bakmaksızın koşuyorduk, bazen birbirimize çarpıp duruyor çoğunlukla da önümüze ne çıkarsa çıksın çarpa çarpa yolumuza devam ediyorduk. Durup soluklanacak zaman yoktu ve hayat beklemezdi. Sonra hiç bir şey olmasa bile kesinlikle bir şeyler oldu ve bu kez fark ettik :) Yol durdu. Hayat durdu. Durduk biz. Kalabalıklar evlerine çekildiler. Birbirimizin yüzlerini gördük, aynaya baktık çokça, hatta fazlaca içimize döndüğümüz de olmuştur.

Şimdi buradayız. Yollar hala duruyorlar. Eskisi gibi olmayacak dedikleri doğrudur, umutsuzluğa kapılanlar olacaktır, yerinden bildiriyorum : Her şey daha güzel olabilir! Bize biraz heves, eskisinden mavi bir rota, çokça güven ve ev yapımı mutluluklar lazım.

Daha küçük gruplar halinde eğlenmeyi öğreneceğiz. Sohbet edebilmeyi, dinlemeyi, anlamayı, kendimize zaman ayırmayı, kendi kendimize de mutlu olmayı, hikayemize ve başkalarının hikayelerine dokunmayı, düşünmeyi ve harekete geçmeyi ve en önemlisi kendimizi sevmeyi öğreneceğiz. Günlük hayat koşuşturmaları esnasında atlayıp geçtiğimiz ne varsa karşımıza alıp konuşmayı, sağlığın bize bağışlanmış bir lütuf olduğunu ve daha önceleri çokça defa hayatın bize öğretmeye çalıştığı gibi "değeri bilinmeyen her lütfun felakete dönüştüğünü" yeniden tecrübe edeceğiz. Buraya çok sevdiğim bir şaman öğretisini acil durumlar için bırakıyorum.

"Ders sen öğrenene kadar devam eder."